باران...

امشب دلم هوای باران های بهاری داردکاش...

امشب ببارد و من زیر نم نم اشکهای آسمان

خیس خیس شوم از یاد نمیبرم روزهایی که با تو

لحظه های خوب زندگی معنا می گرفت آن روزها

که می شداز نگاه هم عشق را خواند و فاصله ها را

زیر خاک باغچه پنهان کرد آن روزها که

می توانستیم در امتداد ساحل کبیر قدم بزنیم و

معنای دریا بودن را با ذره ذره ی وجود حس کنیم و

دل به زمزمه ی امواج بسپاریم و نجوای آنها را در

گوش مرغان دریایی بشنویم.افسوس که آن روزها

رفتند و چه تلخ است تکرار تنهایی و لمس غریبی

در لحظه لحظه ی زندگی...